عاشقانه
ای پروردگار من!که چشم امید امیدواران همواره به درگاه تو دوخته باشد و هرگز نومید و محروم بازنگردد. ای پروردگار من!در این محراب که اکنون ایستاده ام موجودی ایستاده است که در چنگ گناهان خویش گرفتار است،معصیت ها اسیرش کرده اند و لغزش ها به سوی پرتگاه سقوطش داده اند،از آنچه باید به جای آورد تقصیر کرده و در وظایف و تکالیف خویش تفریط آورده و شقاوت را به سعادت برگزیده است. در این هنگام سر به سوی تو برداشته و آرزومندانه به درگاه تو دویده.چشمی از شرم فروخته و قلبی از امید و آرزو مالامال به پیشگاه تو آورده تا شکستگی های خویش را جبران کند و ویرانی ها ی گذشته را آباد سازد با همه تباهی و سیاهی،با همه ملاهی و مناهی باز هم طمع به لطف عمیم تو بسته ودست به سوی تو پیش آورده. فرازی از صحیفه سجادیه
نظرات شما عزیزان: